Królują na dziecięcych imprezach. Urodziny, wesela, sylwester. Nieśmiertelny gadżet reklamowy wręczany najmłodszym na festynach, piknikach, festiwalach. Rodzice może reagują z mniejszym entuzjazmem. Ja na pewno. Za każdym razem, kiedy jakaś animatorka wręcza moim pociechom kolorowe balony przyklejam uśmiech i pozwalam córeczkom je wziąć. Tak naprawdę mam nadzieję, że zaraz pękną lub porwie je wiatr. Nie chcę ich w domu, bo zbierają kurz i śmierdzą gumą. Jednak czego się nie robi dla swoich dzieci? Dzieci je kochają. Balony to radość.





Ale nie te z książki M. Sajnóg. Te zwiastują... śmierć!

Cóż, najwyraźniej nie tylko ja ich nie lubię. Wcześniej skutecznie zniechęcał do nich Stephen King w "To", kiedy rozdawał je clown Pennywise. Marny był koniec dziecka, który otrzymał czerwony balonik.

Zauważcie, że one zawsze są czerwone. Te z książki Małgorzaty Sajnog też były.

Pewnego dnia pojawiły się na niebie i pękły. Pękły, zrzucając na ziemię śmiertelnego wirusa, który najpierw zaatakował zwierzęta i ludzi, zamieniając ich w agresywne bestie, a potem w... rośliny.

"Balony" to debiutancka, dość zaskakująca, powieść Małgorzaty Sajnóg. Z jednej strony jest to powiew świeżości, bo postapo ostatnio zdaje się być synonimem zombie. Fakt, że  tym razem za zagładę są odpowiedzialne rośliny odebrałam pozytywnie. Z tym, że dla mnie to już za bardzo poszło w fantastykę (jakby zombie były realne ;)), żeby nie powiedzieć baśniowość.

I to właśnie mnie zaskoczyło. Kiedy przeczytałam o balonach zrzucających wirus na ziemię miałam przed oczami scenę z filmu "Epdemia" z Dustinem Hoffmanem i Rene Russo.




Dostałam coś zgoła innego. Młodzieżówkę z wirusem w tle. Tak, "Balony" to zdecydowanie powieść dla młodzieży. Takie fantastyczne, baśniowe właśnie, postapo. Jako że główną bohaterką jest nastolatka (oczywiście wybrana, posiadająca zdolności, o których nie wiedziała, odporna na śmiercionośny wirus) to poza takimi wątkami jak zbliżający się nieuchronnie koniec świata w Balonach uświadczymy rozterki i doświadczenia charakterystyczne dla tego wieku, jak potęga przyjaźni i pierwsze miłości.

To niestety odbiło się na stylu, szczególnie na dialogach. Te, jak wiemy, do najprostszych w warsztacie pisarza nie należą. A rozmowy Rossy i Nathaniela są momentami bardzo, ale to bardzo infantylne, co wywoływało u mnie uczucie irytacji. Nie do końca też rozumiem i nie przemawia do mnie nazywanie bohaterów tak oryginalnymi imionami, skoro akcja dzieje się w Polsce.

Trzeba jednak przyznać, że fabuła jest na tyle wciągająca, a całość napisana tak lekko, że czyta się tę książkę nie tylko szybko, ale i z zaciekawieniem. Uchylający rąbka tajemnicy prolog i zakończenie sugerujące ciąg dalszy też zrobiły swoje. Chcę wiedzieć, co będzie dalej.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję autorce, Małgorzacie Sajnóg i
Wydawnictwu Novae Res

Tytuł: Balony

Autor: Małgorzata Sajnóg

Wydawnictwo: Novae Res

Liczba stron: 270