Po raz kolejny w ramach akcji Woluminy. Głos książki miałam okazję czytać pacjentom Szpitala Miejskiego w Elblągu. W sobotę, 26 sierpnia odwiedziłam chorych na oddziałach rehabilitacji kardiologicznej i chirurgii dziecięcej. Podzielę to na dwa wpisy, bo mam co opowiadać. 

Zacznę od wizyty u dorosłych. Będę się powtarzać, ale mówię wam, to jest genialna sprawa. Momentami aż boję się, że jestem egoistką ;) Po prostu spotkania z pacjentami elbląskiego szpitala rozwalają mi system. Z założenia, to ja mam im umilić czas, oderwać od szarej rzeczywistości, rozerwać ich trochę, a to oni sprawiają, że wychodzę stamtąd jak na skrzydłach. To nieprawdopodobne jak te spotkania na mnie działają. I to chyba zrządzenie losu, że poznaję tam ludzi, takich jak pan Mirosław. Że poznaję historię takie jak ta: 

- Kiedy chodziłem do szkoły strasznie nie lubiłem czytać. Wypożyczałem lektury z biblioteki, żeby był po tym ślad, ale w domu nawet nie otwierałem książki, oddawałem ją po kilku dniach - opowiada pan Mirosław. - Tak samo zrobiłem z „Placówką” Bolesława Prusa, wypożyczyłem i dwa dni później byłem z powrotem w bibliotece, by ją zwrócić. 

Pani bibliotekarka przyjrzała się uważnie uczniowi i zapytała, o czym była książka, podpowiadając, że o jakiś ślimaku... (Ślimak to nazwisko jednego z bohaterów ;) ), na co Mirek zaczął opowiadać o życiu ślimaków, że żyją w trafie, mają muszle i takie tam. 

- Oj, nie przeczytałeś tej książki. A ja jej od ciebie nie przyjmę, dopóki tego nie zrobisz – oznajmiła przyłapanemu na kłamstwie chłopakowi. Ten nie miał więc wyjścia, zmusił się do lektury i... był zachwycony. Dumny z siebie wrócił po dwóch tygodniach do biblioteki, by pochwalić się znajomością treści, ale pani bibliotekarka nie zadawała mu pytań.

 – Teraz wiem, że ją przeczytałeś. 

Ale pan Mirek – wtedy uczeń siódmej klasy – tak się wkręcił, że wypożyczył (tym razem już z zamiarem przeczytania) kolejną książkę. Dwa miesiące później był najaktywniejszym czytelnikiem w szkole, a po wakacjach został łącznikiem między biblioteką a uczniami – przypominał im o terminie zwrotu, podsuwał co ciekawsze tytuły, bądź stosował metody pani z biblioteki i przepytywał z fabuły, dorobił się ksywki Szeryf od książek. Do dziś kocha czytanie, a miłością do książek zaraził swoją córkę. 

Słuchałam tego jak urzeczona, a nie była to jedyna historia, 75-letnia pani Zofia powiedziała, że w czytaniu zakochała się odkąd tylko poznała litery, po prostu ciągnęło ją do książek. Do szpitala przyszła zaopatrzona w lektury, dzień po mojej wizycie mąż miał przynieść jej nowy zapas. Z kolei pan Ryszard opowiadał o swojej pracy w drukarni i o tym, jak pracował z książkami, jak je składał, kleił. 

Muszę mieć szczęście, że spotykam takich cudownych ludzi :)

Od lewej: Pan Piotr, Pan Ryszard, Pan Mirosław, Pani Zofia

Pacjenci wybierają książkę, którą będziemy czytać

Po niekończących się opowieściach, zabraliśmy się do czytania. Padło na „Zwyczajną łaskę” z Wydawnictwa Dreams. Przeczytaliśmy cały rozdział i muszę przyznać, że zapowiada się ciekawie.

 

Zrealizowano w ramach Stypendium Kulturalnego Miasta Elbląg