Przyznaj, spodziewasz się baśni?*

Dawno, dawno temu, a może właśnie tu i teraz, było sobie miasto. Trochę jak z baśni, trochę jak z realiów. Miasto, zbudowane na opowieści.

Fot. Ula Witkowska, Pełen Zlew

Miasto Grimm – ponura, spowita obłokami tłustej czerni metropolia to miejsce, gdzie o sprawiedliwość równie trudno, co o bezchmurne niebo. Zbudowane na ciele olbrzyma, napędzane jego smolistą krwią i odłamkami węglowego serca trwało w dawno ustalonym porządku. Do teraz. Na przestępczą scenę wkracza właśnie bezkompromisowo Nowy Gracz, a oficer policji Wolf zostaje brutalnie zamordowany we własnym domu. Czy te fakty się łączą? I czy czerwony płaszcz z kapturem zaobserwowany u głównej podejrzanej w sprawie zabójstwa czyni ze sprawy zbrodnię na tle religijnym?

                                                                                                                                  opis za wydawcą

Bajka o wilku, którego zabił Czerwony Kapturek

Jakub Ćwiek stworzył alternatywny świat, opierający się na baśniach braci Grimm. O nawiązaniach do nich mówią nam już tytuł, podtytuł i okładka. Pierwsza część uniwersum (bo oczywiście jest kontynuacja) nosi tytuł Wilk. A na okładce kobieta w czerwonym kubraczku. Z kapturkiem rzecz jasna. Cień, który rzuca sugeruje jednak, że nie jest grzeczną dziewczynką.

Jednak książka naszpikowana jest symbolami i odniesieniami nie tylko do opowieści tych dwóch bajkopisarzy, ale do popkultury w ogóle (z czego autor słynie). Bo Grimm City, to trochę takie Sin City (Miasto Grzechu), w którym rządzą układy i układziki. W powieści Ćwieka  miasto jest brudne zarówno dosłownie (od wszechobecnego węgla i smoły), jak i w przenośni (mafia, prostytutki, skorumpowani gliniarze, czająca się za rogiem śmierć). Wymowne są nazwy dzielnic, ulic, pubów. Wszystko jest z podtekstem. Grimm City. To jedno z tych miejsc, które rozsądek nakazywałby omijać szerokim łukiem. Jednak ma w sobie to coś, co ciągnie do niego, kusi i nęci. Więc ulegasz, a ono wciąga cię na dobre, oblepia swoim mrocznym klimatem. A niby wszyscy wiedzą, że ciekawość to pierwszy stopień do piekła...

"Grimm City lepi się od tłustych, czarnych kropel! Między jego budynkami niemal nieustannie wirują płatki czarnego śniegu, a powietrze jest ciężkie i naznaczone śmiercią." s.154

A propos! Żeby jeszcze trochę doprawić lub, jak kto woli, dopełnić obrazu, pojawia się religia. Wyznanie analogiczne do katolicyzmu, w której Bogiem jest Bajarz, wyznawcami bajanie, a biblią właśnie znane nam baśnie. 

"Spojrzał na obowiązkowy w takich miejscach religijny obrazek w ramce. Ten tu przedstawiał dwoje dzieci, które trzymały się za ręce i szły w ciemny las. Za nimi ciągnął się ślad okruszków" s. 307

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Jakuba Ćwieka. I muszę przyznać, że bardzo przypadło mi do gustu to jak autor przemyca popkulturowe wątki. Wrzuca je gdzie się da, ale robi to zgrabnie. Nie przedobrza, trzyma się fabuły. Bo w końcu ktoś zginął. W dodatku policjant, a że był raczej z tych kupionych, mówi się trudno. Zabójcę trzeba znaleźć.

Nie miałam ostatnio szczęścia do kryminałów, trafiałam na książki z pogranicza powieści obyczajowych, i choć były całkiem niezłe, stęskniłam się za kryminałem z krwi i kości. Grimm City taki nie jest, a mimo to świadomie sięgnęłam po książkę Ćwieka. Nie powiem, że czytałam z zapartych tchem, przyznam, że nawet trochę ją męczyłam. Ale to zestawienie baśni z mrokiem, te wszechobecne analogie zwyczajnie mnie zaintrygowały. I z chęcią poznam ciąg dalszy.

Zachęcam też do przeczytania krótkiej relacji ze spotkania z Jakubem Ćwiekiem w ramach Międzynarodowego Festiwalu Literatury Apostrof. To wtedy kupiłam książkę i zdobyłam wpis autora.

*opis z okładki

Ocena Tradycyjna: 7/10

Moja ocena: półka