Stwierdzenie "nie lubię poniedziałku" ma się nijak do minionego. Bo ten poniedziałek był z rzędu najlepszych poniedziałków ever! I dziś do niego wracam.

Przede wszystkim jakiś cudem zasłużyłam sobie na dzień wolny od bycia matką Polką ;) I wstając skoro świt ruszyłam do Olsztyna, miasta, do którego mam wielki sentyment i, w którym mieszka kilka cudownych, bardzo ważnych dla mnie osób.

Dzień był mój od rana do późnego wieczora. Takie babsko - książkowo - blogowe spa. Było czytanie i rozmowy o książkach, blogowe plany, poranna herbatka na balkonie z przyjaciółką i wieczorkiem kawa z tygielka w cudnym miejscu z dwiema najlepszymi czarownicami (oprócz mnie oczywiście ;) na świecie. Było spotkanie z przyjaciółką od dwunastego roku życia do "na zawsze" i lody oraz układanie Domino z jej córcią (tak, wtedy najbardziej zaczęłam tęsknić za swoimi dziećmi). Ale było po prostu cudnie. A najpiękniejsze było to, że kiedy z wypiekami na twarzy i pulsującym bólem głowy od niewyspania i natłoku emocji wróciłam, mogłam przytulić i pogłaskać po włoskach moje słodkie Skarby <3

W czasie drogi nie marnuje się czasu, tylko się czyta. Tym bardziej jak się bierze udział w wyzwaniu #ksiazkawpodrozy

Przekroczyłam próg mieszkania Uli i... i choć uwielbiam dziewczynę to zazdrość mnie rozpierała. Takie mieszkanie? Tyle książek? Jak tak można? Ale wybaczyłam jej.

Ula, tak ta Ula z bloga Pełen Zlew - książki, koty i bałagan co prawda próbowała ostudzić mój entuzjazm przepraszając za bałagan. Ale skoro ten, podobnie jak trzy koty i pies (i Ola, Wiosenna Czarownica) dobrze czuje się w jej domu, to nie można go wyganiać.

Herbatka na balkonie z Olą, bo Ula popędziła do pracy.

Potem spacerek, dość sentymentalny. Oto okna mojej stancji z czasów studenckich. Mieszkałam tu z Sylwią, o której będzie za chwilę. Te okno po lewej to kuchnia, po prawej to mój pokój. Hmmm, domyślacie się jakie mogą być cudne wspomnienia ;) Na przykład pierwsze randki z moim mężem. <3 

PS: O tym, co się działo zanim się poznaliśmy nie rozmawiajmy, ok? ;)

Potem przepyszne jedzonko. Zupa krem z zielonego groszku z pieczonym jabłkiem i miętą oraz tarta z łososiem, kozim serem i kaparami. Mniam. Tak smacznie w Jakubku (i pomyśleć, że za moich czasów był tam fast food, gdzie po pracy zajadałyśmy się z Sylwią hamburgerami z plackiem ziemniaczanym zamiast kotleta ;) Wybaczcie bałagan na talerzu, zapomniałam zrobić zdjęcia przed ;)

Popołudnie spędziłam z tymi laskami poniżej ;) Sylwia moja ukochana przyjaciółka "od i na zawsze" nie bloguje, ale czyta coraz częściej książki, więc to znaczy, że chyba jednak mam jakieś zdolności edukacyjne ;) No i wkręciłam ją w czytanie jednego bloga, bardziej lifestylowy, ale jest. Ta mniejszka pięknotka, to jej córcia Nina. Kocham obie!

A potem pędem do MCHU, miejsca, w którym pracuje Ola, bo miała przyjść Ula, u której Ola teraz mieszka, ale jak byłam w Uli mieszaniu, to jej nie było. Rozumiecie? ;) 

MECH, czyli Mikro Elementy Chaosu to idealne miejsce dla takich czarownic jak my trzy. Jest tam pięknie, kawa pyszna i nawet rękodzieło tam sprzedają, jak torba, którą dostałam od Oli. I las w słoiku tam nawet jest.

MECH BĘDZIE POCHWALONY - głosi jedna z tabliczek w pubie. Co prawda, to prawda, byłam i chwalę.