Chciałam zacząć ten post od "Ciemno wszędzie, głucho wszędzie..." ale w sieci natknęłam się już na kilka tak rozpoczynających się tekstów, więc oryginalnością nie zabłysnę.
Przy wpisie o Nocy Kupały (KLIK) wspomniałam, że walentynki mi nie przeszkadzają - mogą sobie być, ale ja preferuję słowiańskie święto miłości. Podobnie mam z nocą z 31 października na 1 listopada. Jak sobie ktoś chce, to niech przebiera się za wampiry i inne czarownice. Jakby dzieciaki zapukały do mnie po cukierki - to też dam. Zresztą kto by chciał sprzątać mąkę i jajka z wycieraczki.
A będąc już całkiem poważna, to prywatnie obchodzę Dzień Wszystkich Świętych i Zaduszki. Pomodlę się za zmarłych, zapalę im świeczkę. Choć zdaję sobie sprawę, że to pozostałości właśnie po słowiańskim Święcie Przodków - Dziadach. I to przy nich jestem sercem, a raczej duszą :) (i zainteresowaniem).

Źródło: https://www.facebook.com/CzasFolkloru/

W podstawówce (która to była klasa, nie pamiętam - siódma lub ósma chyba) razem z koleżankami przygotowałyśmy przedstawienie do drugiej części "Dziadów" Mickiewicza. Byłam Widmem. Trochę szkoda, że to nie były czasy fejsa i komórek, miałabym teraz pewnie jakieś zdjęcia. Moglibyście się ze mnie ponabijać, wyglądałam uroczo, znaczy upiornie. I nie tylko ze względu na rolę ;).

Akcja mickiewiczowskich "Dziadów" to pomieszanie obrzędów słowiańskich z chrześcijańskimi. Dziś 1 i 2 listopada to głównie modlitwy, odwiedzanie grobów, zapalnie na nich zniczy i stawianie kwiatów.  Dawniej temu świętu poświęcało się więcej uwagi. Co z tego pozostało?

Teraz stawiamy znicze - kiedyś rozpalano ognie dla wędrujących dusz, by wskazywał drogę do bliskich i pomogły wrócić z powrotem do Nawii - świata zmarłych. Obecnie, oprócz świeczek, stawiamy na grobach najwyżej kwiatki, a dawni Słowianie przy mogiłach wyprawiali prawdziwe uczty, przynosząc zmarłym strawę - chleb, kaszę, jajka, kutię czy miód.

Ważne też było, aby nie skrzywdzić wędrującej duszy, a można to było zrobić poprzez wykonywanie pewnych obowiązków domowych - jak palenie w piecu, szycie czy sprzątanie jedzenia ze stołu (które to właśnie miało trafić właśnie na groby). Czynności te mogłaby utrudnić wędrówkę duszy - mogłaby np. zaplątać się w nici, a ogień w piecu, uniemożliwiłby jej przejście przez komin. [1]

A może w Waszych domach są jeszcze jakieś tradycje związane z - najogólniej mówiąc - świętem zmarłych. Podzielcie się swoimi zwyczajami bez względu na to czy jesteście chrześcijanami, rodzimowiercami, ateistami czy pozostajecie wierni Halloween zgodnemu z irlandzką tradycją, do której nawiązują dyniowe maski. Czym dla Was jest ta noc/dzień/dni? Nie chodzi mi tu o wyższość jednego podejścia nad drugim.
Po prostu powiedzcie czy w całym tym zamieszaniu, pomiędzy staniem w korkach w drodze na cmentarz a imprezą w przebraniu za zombie macie chwilę, by się nad tym zadumać...?

A "Dziady cz.II" możecie przeczytać TUTAJ

[1] Informację o domowych obowiązkach zaczerpnęłam ze strony Sławosław.pl, z niej też dowiecie się dużo więcej o Święcie Przodków - polecam.